Libris shortlist - deel 4

Peter Buwalda - Bonita Avenue

Op een internationaal boekenforum heb ik ooit eens in al mijn wijsneuzerige eigenwijsheid beweerd dat debutanten die met een roman komen van meer dan 500 pagina’s aan grenzeloze zelfoverschatting lijden. En hoewel ik het allemaal wat overdreven en stellig neerzette om een discussie over te dikke boeken uit te lokken, vond ik toch echt dat er een kern van waarheid in mijn betoog zat. Na het lezen van Peter Buwalda’s eerste boek is gebleken dat als mijn bewering waar is, er in elk geval een uitzondering op de regel bestaat. Bonita Avenue is een debuut van meer dan 500 pagina’s waarvan de schrijver zichzelf niet heeft overschat.

Op 13 mei 2000 ontploft in Enschede de vuurwerkfabriek van SE fireworks. De vuurwerkramp speelt in het boek een belangrijke rol. Het is zowel een belangrijk symbool voor het uitelkaar spatten van de familie die in het boek centraal staat, als een belangrijke gebeurtenis met grote invloed op de levens van de drie hoofdpersonen. Bonita Avenue is typisch zo’n boek dat je slapeloze nachten bezorgt, niet omdat je vanwege de inhoud geen oog meer dichtdoet, maar omdat het verhaal zo meeslepend is dat je het licht nog lang niet uit wilt doen, omdat je nog lang niet wilt stoppen met lezen. Wat vooral knap is, is hoe Peter Buwalda alles in het dikke boek bij elkaar heeft weten te houden. Het verhaal gaat een heleboel kanten op omdat er veel verhaallijnen inzitten met een flinke dosis uitstapjes in de vorm van flashbacks. En toch blijft het één verhaal.

“Ik heb mezelf tijdens het schrijven een beetje in de nesten gewerkt.”, merkt Buwalda op in een kort televisieportret van Casa Luna. Hij refereert hier aan zijn hoofdpersonage dat hij naast topjudoka ook nog eens internationaal topwiskundige heeft gemaakt. Opzichzelf is dat feit nog niet zo bijzonder, multi-talenten bestaan. Maar dit raakt wel aan wat ik een wat mindere kant van het boek vind. De uitwerking van het hoofdpersonage Siem Sigerius en in iets mindere mate dat van zijn stiefdochter Joni balanceren hier en daar op het randje van wat geloofwaardig is. Nu hebben we met een roman te maken, dus als lezer spreek je met de schrijver af dat je niet al te moeilijk doet over dingen die je in het echte leven niet zo één, twee, drie tegenkomt. Maar toch, als dergelijke dingen gaan afleiden van het verhaal, dan ben je als schrijver misschien net te ver gegaan. Deslaniettemin heeft Buwalda voor zijn debuut een hele dikke voldoende gescoord. In hetzelfde filmpje van Casa Luna zegt hij al met een tweede roman bezig te zijn. Dat is goed nieuws. Ik ben heel benieuwd wat we nog meer kunnen verwachten van iemand die op dit niveau debuteert.